Budzisz się rano. W telefonie masz włączoną już trzecią drzemkę…No nie, znowu kolejny dzień , wstajesz spóźniony. Patrzysz się w lustro z niechęcią. Sprint do autobusu. Czy znowu się spóźnisz? No nie… zapowiada się kolejny słaby dzień.

STOP! Wróć a może by tak inaczej?  Może po przebudzeniu stałbyś za pierwszym budzikiem. W lustrze uśmiechnął się do siebie i podziękował za to że się obudziłeś? Siedząc w autobusie cieszyłby się że masz transport który przyjechał na czas?

„Phi, rozwojowe wymysły, też coś – przecież to nie jest takie proste….w życiu jest pod górkę i tyle.” Może jednak warto spróbować i zastosować tak często ostatnio wspominaną praktykę wdzięczności? To nie tylko pusty frazes, że bycie wdzięcznym za coś może nam pomóc w życiu.

A na każdym kroku słyszymy o tym że warto jest praktykować wdzięcznością, być wdzięcznym za to co mamy. I dopóki tego nie wypróbujemy mogą to być dla nas kolejne ćwiczenia do zapisania w folderze „na później”.

Na to, że wdzięczność działa mamy już poparte nauką dowody. Nasz mozg ewolucyjnie czepia się niestety negatywnych myśli, a zauważanie tego co dobre wymaga od naszego mózgu więcej gimnastyki.

„Wdzięczność jest jak magnes – im bardziej jesteś wdzięcznym, tym więcej masz rzeczy, za które możesz być wdzięczny” Iyanla Vanzent

Praktyka wdzięczności, kiedy mamy za sobą świetny dzień może nam wychodzić  bardzo dobrze, trudniej nam dostrzegać chwile, rzeczy zdarzenia, za które możemy dziękować, gdy życie nam się sypie, gdy przeżywamy ciężkie momenty. Ale to właśnie takie doświadczenia i dostrzeganie co dobrego mogą nam dać wzmacniają i budują nasze ….

Wdzięczność rzutuje nam na radość z życia…łatwiej się nam cieszyć z drobiazgów, gdy systematycznie odnotowujemy dobre chwile.

 Wdzięczność [słownik języka polskiego]– stan psychiczny występujący, gdy chcemy powiedzieć lub zrobić coś miłego komuś, kto wcześniej zrobił coś dobrego dla nas. Nie jest to zatem emocja, ani odczucie….stan trudny czasem do zdefiniowania.